Uzun bayram tatili gelip çattığından gitmek istediğimiz bölgeleri şöyle bir sıraladık. İş yoğunluğundan gezi öncesi çok iyi plan yapamadığımızdan pek çok yeri elemek zorunda kaldık. Klasik olarak hava durumu, yol şartları vb. gezimize etki edecek unsurları da göz önünde bulundurarak Datça’ya gitmeye karar verdik. İstanbul-Datça arasındaki mesafe 955 KM oluncada bu sefer tercihimiz Uçak oldu. Henüz kalacak yerimizi ayarlamadan gidiş-dönüş uçak biletlerimizi ve aracımızı kiraladık. Sonrasında Biblo’nunda kalabileceği konaklama yerini de ayarlayarak tatil planımızı hazır hale geldi.
Aşağıda bükleriyle Datça Yarımadası:
Datça dantel gibi kıyı şeridi olan, pek çok irili, ufaklı koyları barındırdığı gibi doğasıyla da görmeye değer Ege’nin güzel yarımadası. Datça’da bir yandan tatil yaparken, bir yandan da sonraki gelişlerimiz için keşif gezileri yaptık. Bir bölgeye gittiğimiz zaman oraya uğramak, orada iki-üç gün geçirmek orayı algılamaya yetmiyor. Gezilerimizde aynı yere pek çok kez giderek oradaki hayatı, doğal güzellikleri ve oranın kültürel ve insanını tanına biliniyor. Bu yüzden Datça’yı gittip gördüm diyebilirim, ama oraları biliyorum demek için gidilen yeri tanımak gerekiyor. Klasik tatil anlayışımız gidip tatil şehirciklerine mahkum olmamak olduğu için çevremizi bol bol geziyoruz.
İlk konaklama yerimiz Haziran 2008’de faaliyete geçen genç tesis Flow. Datça’ya 10 Km uzaklıkta bu tesis, Datça’nın mimarisine yakın olması için taş evlerden yapılmış. Oldukça temiz ve geniş bir alana kurulu Flow, Biblo’nun da seveceği mekan türünde; bol bol biçilmiş çim var. Uygun fiyatla konaklayabiliyorsunuz. Üstelik güleryüzlü personeli ile hizmet kaliteleri iyi ve sakin bir ortam. Flow hakkında detaylı bilgiye http://www.flowdatca.com/ adresinden erişebilirsiniz.
İşte Flow’dan görüntüler:
Ovabükü, Hayıtbükü, Kızılbük
Pazartesi sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra deniz’e girebilmek için hemen büklerin yolunu tutuyoruz. Hava durumundan baktığımız kadarıyla rüzgar Kuzey-Batı’dan esecekti. Sabahtan hemen rüzgarın etkisini görüyoruz. İlk durağımız Ovabükü. Ancak bu koy Batı rüzgarlarına açık olduğundan deniz dalgalı ve fazla rüzgar alıyor. Denize girmek için fazla rüzgarlı olduğundan oyalanmadan Hayıtbükü’ne geçiyoruz.
Ovabükü:
Ovabükü ile Hayıtbükü Mesudiye Köyü’nün hemen altında bulunuyorlar. Yanyana olan bu koylar arasında ise 3-4 KM mesafe var. Mesudiye’den sonra sola saparsanız Ovabükü, sağa dönerseniz Hayıtbükü’ne erişiliyor.
Hayıtbükü’nde ortam tamamen farklı. Rüzgar az, denizde ise dalga neredeyse yok. Rüzgarlara kapalı bu koy gayet korunaklı. Hemen kumsalda yerimizi alıp, denize giriş için hazırlanıyoruz. Benim hazırlığım biraz uzun sürüyor. Dalış paletleri, fotoğraf makinesini su altına hazırlama gibi işler yaklaşık 3-4 dakikamı alıyor.
Sulara kendimi attığımda ılık bir suyla karşılaşıyorum. Su enfes berrak ve sıcaklığı ise oldukça iyi. Meteroloji sitesinden aldığımız bilgiye göre suyun sıcaklığı 26 derece. Hayıtbükü ağırlıklı kum zemine sahip; sonraki zamanlarda da göreceğim gibi tüm bükler kum veya çakıl zemine sahip. Deniz ise iri taneli kumun sayesinde oldukça berrak. Hayıtbükü’nde kıyı deniz altı çok zengin değil, klasik Ege-Akdeniz balıkları ve farklı olarak dil balıklarını izleme imkanı buldum. Hatta bir tanesi ile daireler çizip durduk.
Hayıtbükü’nde tek tehlike iskeleye yanaşan yat ve tekneler. Bir Amerikan bayraklı yatı 10-15 metre kala fark ederek, palet vurarak kaçabildim. Bu yüzden iskele civarında dolaşmamak gerekiyor. Açıkda da aynı durumla karşılaşmak mümkün. Bu yüzden koyun daha sakin olan sağ tarafı yüzmek ve deniz gözlemi için iyi.
Karnımız açıkınca o bölgenin en eskisi ve yemekleri ile tanınan Ogün’ün yerinde yemeğimizi yiyiyoruz. Klasik kebap yemeklerin tersine, ev yemekleri yapıyorlar. Mutfağa girip seçmek serbest. Şehriyeli tavuk ve etli patlıcan tercihimizle iyi bir karın doyurduk. Ogün Bey 1972 yılından bu yana Hayıtbükü’nde yer alıyor. Yatlara ve kumsaldaki tatilcilere hizmet veriyor. Her işe kendi koşturduğundan ve eleman yokluğundan sıkıntı duyuyor. Bu yüzden servislerin de zaman zaman aksama olabiliyor.
Yediklerimizi eritmek ve çevreyi dolaşmak üzere kumsalda yürüyüşe başlıyoruz. Koyun doğu tarafına doğru 15 dakikalık bir yürüyüşle Kızılbük’e erişiliyor. Kızılbük enfes güzellikte. Bu koyda kurulu Kızılbük ahşap evleri ise kalınmaya değer bir mekan.
Kızılbük:
Knidos, Palamutbükü, Datça, Kabakçiceği Dolması ve Damat Tatlısı
Salı günü ise rotamızı Knidos ve Palamutbükü olarak belirliyoruz. Akşam’da Datça şehirmerkezini gezeceğiz. Knidos oldukça eski bir yerleşim birimi. M.Ö. 12 yy. dayanan tarihi var. Gerek tiyatrosu, gerek antik şehir düzeni ile zengin ve Datça yarımadasını kaplayan bir tarih olduğu her şekilde belli oluyor. Antik tiyatro 10,000 Kişi kapasiteli. Datça yarımadasının en batısı olan Knidos’un bir de yarım adası var. Yarımadayı karaya bağlayan yolun iki tarafıda liman. Büyük liman tarafında şu anda iskeleye bağlı yatlar tarafından kullanılmakta.
Küçük Liman (Kuzey tarafı)
Knidos tepesinin diğer tarafındaki koy:
Knidos’u gezdikten sonra Biblo iyice susayınca limanın orada bulunan restaurant’ta biblo suyunu içerken bizde biraz soluk alıyoruz. Yazın bu saatlerde bu kadar gezmek pek mümkün olmazdı sanırım. Eylül’ün tatlı sıcağı, Datça’nın serin rüzgarı ile birleşince bacaklarınızın ağrıyıncaya kadar gezmek de mümkün olabiliyor.
Knidos’dan ayrılıp gelirken geçtiğimiz Kayaköy’ünde bulunan, ününü duyduğumuz yakamengen restaurant’a uğramak istiyoruz. Ancak restaurant kapalı. Henüz sezon kapanmamışken restaurant’ın kapalı olmasını yadırgıyoruz. Acaba bayramın ilk günümü kapalı diye çevreye sorduğumuzda restaurant sahiplerinin artık sezonu kapattıklarını ve açmayacaklarını söylüyorlar. Bizde Palamutbükü’ne doğru yol alıyoruz.
Palamutbükü oldukça büyük bir koy. Datça’nın o turkuaz renginde. Çakıllık olan bu sahil ise oldukça kalabalık. Hayıtbükü küçük ve dar bir sahile sahipken, Palamutbükü geniş bir sahile ve pek çok kalınacak yere sahip. Restaurant’larda yöresel yemeklere rastlamak ise kolay değil. Hepsi kebapçı olmuşlar. Sora sora hem Kabakçiçeği dolması hem de Damat Tatlısı yiyebileceğimiz restaurantı buluyoruz.
Datça’da yeme içme olayında öğrendiğim üç şey oldu. Pek çok gezdiğim Akdeniz ve Ege kıyısında da olduğu gibi burada da aile işletmeleri var. Turizm’i ise yeni öğreniyorlar. Fiyatları sormazsanız tipinize bakarak fiyat belirleniyor. Servisler son derece yavaş. En çok dikkati çekende tüm Datça yarımadası boyunca ne sabah, ne akşamların çay olmayışı. Çay olsa bile güzel bir çay içmek pek mümkün değil. Oysaki bu yaz Kaş tatilimizde çay’ı her zaman taze ve iyi demlenmiş şekilde bulabilmiştim.
Yöre yemeklerini bulmak ise kolay değil. Zorda olsa yiyebildiğimiz Kabakçiçeği dolması. Adı üzerinde Kabakçiçekleri sabah toplanıp, bildiğimiz zeytinyağlı dolma gibi yapılıyor. Güzel hafif tam bir yaz yemeği.
Damat tatlası, Eskişehir’de Saray Burma diye bilinen cevizle yapılan tatlının aynısı. Burada Badem’le yapıyorlar. Bu tatlının servisi bize 1.5 saatte yapıldı.
Akşamleyin Datça şehir merkezine gidiyoruz. Datça merkezde ev yemekleri ile ünlü Zekeriya’yı herkes tavsiye ediyor. Güleryüzlülük ve güven bir arada Zekeriye Restaurant’ta. Ne yemek istiyorsanız gidip tezgahtan alıyorsunuz. Bir adisyon vs. tutulmuyor. Yemeğinizi afiyetle yedikten sonra hesabı gidip ödüyor veya görevli personele ne yediğinizi söyleyip hesabı çıkartıyorlar. Kimse ne yediğinizi kontrol etmiyor. Ama kimse bu iyi niyeti de suistimal etmiyor.
Datça’ya gidipde Bal ve Badem almamak olmaz. Özellikle kekik balı tavsiye ediliyor. Tam tamına 5 çeşit badem var. Genelde dükkanlarda 3 çeşidi satılıyor. Zeytin, Badem ve üzüm bağlarının bol bol bulunduğu Datça yarım adasında bu doğal ürünlerin tadına mutlaka bakmak gerekiyor.
Gebekumu, Yel Değirmeni, Eski Datça, Kargı Koyu, Akvaryum Koyu
Çarşamba günü hemen yakınımızda bulunan Gebekumu’na gidiyoruz. Bu koyun önemli özelliği kumu. Gebekumu koruma altına alınmış. 7 Km uzunluğundan bu kumsalda sanki kumlar betonlaşmış. Bunun sebebi burada bulunan bir mikroorganizma. Hemen deniz kenarında betonlaşmış gibi görünen kumları görebiliyorsunuz. Sanki birileri burada kumlu harç yapmış. Ancak bunların tamamı doğal. Gebekumu’nda bulunan ada ile kıyı arasında ise kumların birikmesi sonucunda deniz içinden doğal bir deniz içi yol oluşmuş. Sular gelgitle çekildiğinde denizden yürüyerek Ada’ya ulaşmak mümkünmüş. Gebekumu sahilinde yürüyüşümüzü yapıyor ve deniz kenarındaki ilginç taşlaşmış kumları inceliyoruz. Nuray’ın ayakları kuruduğunda pudramsı bir kalıntı kalıyor. Sanırım kumları birleştiren maddede bu olsa gerek diye yorum yapıyoruz.
Gebekumu’ndan ayrılıp Datça yolu üzerinde restore edilmiş Yel Demirmeni’ne uğruyoruz. Yanyana bulunan altı yel değirmeninden iki tanesi restore edilmiş. Bir tanesinin altında restaurant ve cafe olarak hizmet verilmekte. Gezmek ücretsiz ancak biz orayı temiz ve güzel tutan restaurant’ta serinleyecek içeceklerimizi içip hem katkıda bulunuyor hemde serinliyoruz.
Yel Değirmeninden ayrılıp Eski Datça yolunu tutuyoruz. Bu bölgeler birbirlerine son derece yakın. Bu yüzden buraları gezmek son derece kolay.
Eski Datça girişde aracımızı park edip, Eski Datça’nın dar ve taş yollarında sokaklarını geziyoruz. Evlerin bir kısmında halen yerli halk yaşarken, bir kısmıda restore edilerek pansiyon ve restaurant haline getirilmiş. Buraya gelmişken Can Yücel’in yaşadığı evi ziyaret edelim istiyoruz ancak bayram sebebi ile kapalı. Bunun yerine Eski Datça’nın girişde bulunan Can Yücel’in yakın arkadaşının köy kahvesine uğruyoruz. Burada Can Yücel için bir köşe ayrılmış. Bu kahvede kekik çayımızı içip, Kargı Koyu’na doğru yol alıyoruz.
Kargı Koyu Datça merkezden 3 Km uzaklıkta. Şehire yakın olmasına rağmen sakin bir koy. Ama bu koyda Datça’nın o turkuaz mavi sularını çok göremiyorsunuz. Koyun en batısı’na gidip orada restaurant’a giriyoruz. Çünkü amacımız oradan 1.5-2 KM uzaklıktaki Akvaryum koyuna yürümek. Restaurant’da servis yine yavaş ve çay yok. Hesap ise hiç de az gelmedi. Yemeklerini ise çok keyifli değildi.
Kargı koyunun batısındaki yokuşu izleyerek Akvaryum koyuna ulaşılıyor. Gidiş-dönüş 1 saat sürüyor.
Akvaryum Koyu’na giden yola giderken mutlaka yürüyüş ayakkabısı olması şart. Yol zaman zaman tehlikeli yerlerden geçiyor. Akvaryum koyuna inmek ise sorun. Biz bu yüzden yukarıdan seyretmekle yetindik. Aslında iki Akvaryum Koyu var. Diğeri ise Palamutbükü’nün doğusundan 1 KM uzaklıkta.
Datça yarımadasındaki bu son gecemiz. Bu akşamda Datça merkezi dolaşıyoruz. Buradan ayrılıp tatilimize Gökova körfezinde Amazon’da devam edeceğiz.
Unutmadan hatırlatayım bu bölgede yetişen ve çevre bağlarda bulabileceğiniz yemesi keyifli bir üzüm çeşidi var. Kıbrıs Üzümü ve Verigo diye adlandırmış. Üzümler oldukça iri ve diri. Tatı ise İzmir üzümü gibi çok tatlı değil ama farklı ve yedikçe yediren bir tadı var. Mevsiminde bir salkımının 4-5 kg gelebileceğini söylüyorlar.
Datça yarımadasının denizi, koyları oldukça güzel. Yeni yapılan yolu ise oldukça düzgün. Dalaman havaalanından 2.5 saatte kolaylıkla Datça’ya ulaştık. Öyle aman aman bir viraj yok. Datça yarımadasında kalınası ve gezilesi çok yer var. Yöresel yemekleri, badem ve balının yanısıra balık lokantaları da bulunuyor. Gezerken gördüğümüz pek çok çiçek bizi büyüledi. İlkbaharda buranın tadına doyum olmaz sanırım.
Rüzgar yüzünden tekne turuna çıkmadık. Ancak kısa ve uzun tur diye adlandırılan bu turlara katılmak koyları rahat gezmeyi kolaylaştırır. Bu kısa zamanda keşif niteliğinde yaptığımız Datça’ya fırsat buldukça farklı mevsimlerde tekrar tekrar geleceğiz.
